John Vis
Mijn jeugd was grofweg verdeeld in 2 periodes. De eerste tien jaren was er bij ons thuis sprake van veiligheid en vertrouwen. Dat zorgde ervoor dat ik de kans kreeg om mijzelf te ontplooien. “Old School” ontplooien, met vallen en opstaan, zonder overdreven bescherming van mijn ouders. Ik ontwikkelde mij door dingen te DOEN ! Ik zocht uitdagingen, zocht altijd “het randje”, en mijn ouders stonden erbij en keken ernaar.
Maar belangrijk : zij deden niet aan overdreven bescherming, zij lieten mij mijn fouten maken. Daardoor leerde ik situaties beter inschatten, werd ik zelfredzaam, durfde ik initiatieven te nemen en groeide mijn zelfvertrouwen,
In de periode van mijn 10e tot mijn 16e levensjaar veranderde mijn thuissituatie.
Mijn vader werd overspannen wat een nadelige invloed had op zijn gedrag.
Dit had als gevolg dat er geen sprake meer was van een veilige thuissituatie.
Mezelf ontplooien, uitdagingen zoeken, mezelf ontwikkelen deed ik niet meer. Omdat het onveilig was durfde ik dat niet meer. Langzaam veranderde ik van een jongen die blaakte van het zelfvertrouwen in een bange jongen die niets meer durfde te ondernemen.
Mijn moeder onderkende de situatie en stuurde mij naar een karateschool. daar stond ik dan, een bange, magere jongen zonder zelfvertrouwen. Maar het geluk lachte mij toe in de vorm van de karateleraar. Deze man vertelde mij dat ik een goeie jongen was, dat ik talent had, dat ik er mocht zijn. Hij leerde mij om voor mezelf op te komen, grenzen aan te geven, mijn gevoelens te uiten en duidelijk te zeggen wat ik wilde.
FYSIEK VOELEN dat je voor jezelf opkomt, stevig staat en grenzen aangeeft is wat anders dan erover PRATEN.
Langzaam voelde ik mij sterker worden, zowel geestelijk als lichamelijk.
Mijn zelfvertrouwen begon te groeien, ik liet mezelf horen en zien, ik durfde mijn gevoelens te uiten en bloeide helemaal op.
En dat allemaal omdat 1 man geloofde in mij, omdat 1 man vertrouwen had in mij, omdat 1 man trots op mij was, die mij bewust maakte van mijn kracht en kunde, die mij inspireerde en motiveerde om mijzelf te ontplooien en ontwikkelen.
Nu is het mijn beurt om mensen te inspireren zichzelf te ontplooien en ontwikkelen.
Dat voelt niet als een taak of een opdracht, dat is een missie
Als coach ben ik in 2009 begonnen met het trainen van groepen moeilijk opvoedbare kinderen. Vanaf 2012 coach ik individuen en groepen mensen op het gebied van persoonlijke ontwikkeling en teamontwikkeling.
